donderdag 31 mei 2012

Aanrijding in Moscou... toch bijna

Deze morgen bijna moedwillig aangereden door een auto.
Net voor ik op het werk aankom moet ik een rondpunt over.
Omdat het nogal moeilijk is om het fietspad op te draaien (slecht aangelegd)
en mijn zicht dan ook beperkt is op het achtermij aankomend verkeer (fietsers krijgen daar geen voorrang) volg ik gewoon de weg van de auto's.

Op 1 keer na, de eerste week getoeter achter mij gekregen van een ongeduldige bestuurder omdat ik op de weg het rondpunt overging, krijg ik daar anders nooit negatieve reacties. Ik rij dan normaal zo een 20-25 km/u en de auto's kunnen daar niet veel sneller gaan (als ze het veilig willen houden), dus echt hinderen doe ik niet.

Deze morgen kom ik aan het rondpunt en er komt net een gat tussen 2 auto's die van de Antwerpse steenweg komen. Ik voeg rustig in, maar op de straat die ik moet passeren staan 2 auto's (blijkbaar ongeduldig) te wachten. De eerste schuift vlak voor mij in en ik moet vertragen of ik rij in zijn gat. Maar de tweede ziet dat blijkbaar ook niet zitten dat ik de weg volg en die wil me rammen. Ok. die stopt wel en laat me plaats genoeg, maar toch, het voelde aan alsof die me wou intimideren op een zeer onaangename manier. Veel kon ik niet doen, ik heb er niet op gereageerd en gewoon verder gereden. Ik heb ook geen tijd gehad om nr.plaat te lezen, anders kon ik op de personeelsdienst ff mijn beklag doen over een agressieve collega.

Normaal reageren de auto's er niet op dat ik het fietspad niet volg, al gehad dat er 4-5 auto's achter mij stonden en dat ik echt wel bijna een minuut stond te wachten om te kunnen invoegen en zonder enige vorm van aandacht  naar mij toe wachtten ze hun beurt af en stonden ze me niet op te jutten. Of een vrachtwagen die naar het rondpunt komt die ff vertraagd om me te laten invoegen. Maar deze dachten er toch anders over. En of ze zich moesten haasten? Ik was een half uur voor tijd op mijn werkpost. Voor iemand die achteraan de fabriek werkt kan dat hooguit 10 minuten later zijn. Dus zoveel haast was er ook niet bij. Ik vertrek al vroeger dan normaal om die laatkomers (en meer opgejaagden) voor te zijn. Maar om nu nog half uur vroeger te vertrekken? Ik ben nu al "denof af" om 04,45 u.

De reden dat ik het fietspad niet neem is omdat ik zo veiliger, gemakkelijker en sneller (en de eerste optie is voor mij de belangrijkste). Het fietspad oprijden is nogal moeilijk (ik heb problemen met korte bochten), aan de zijwegen moet ik telkens stoppen en kijken, fietsers hebben geen voorrang (maar dat maakt niets uit) maar door de bocht die ik moet volgen kan ik het verkeer achter mij niet genoeg zien in de spiegels en ook niet als ik gewoon zijwaarts kijk, ik moet dus stoppen en uit de zitting komen om te kijken en dan bij vertrek hopen dat alles veilig blijft. En dat maakt het extra moeilijk.

Dat hij me niet gezien had kon hij niet inroepen, want naast mijn behoorlijk voorlicht had ik ook nog (duidelijk zichtbare) knipperlichten op mijn vlaggemast (wit naar voor, rood naar achter).
Ik rij nu 5 weken met de ligfiets naar het werk en het is de eerste keer dat ik dat meemaak op het rondpunt. Wel al meegemaakt dat ze vlak voor het rondpunt (en ook andere kruispunten) me nog snel willen inhalen en soms zo de pas afsnijden maar dat ben ik gewoon en daar wapen ik me tegen door iets vroeger te vertragen.
Ook al rij ik daar niet volgens de verkeersregels, toch moet voorrang verleend worden, omdat er ook aangegeven staat dat het verkeer op het rondpunt voorrang heeft. Dus zomaar een fietser aanrijden omdat die daar niet mag zijn is volgens mij geen geldig excuus. Trouwens dan zouden we veel auto's mogen molesteren die dagelijks op de stoep, fiets- en zebrapaden geparkeerd staan.

Ik rij het rondpunt op zoals de auto en het fietspad begint pas aan het rondpunt. Ervoor zijn er enkel fietssuggestiestroken, die niet eens aansluiten op het fietspad.

ps: ik weet dat je eigenlijk het woord rotonde moet gebruiken, maar in Nederland hebben ze me ooit eens gezegd dat ze rondpunt beter en logisch vonden: "rondpunt = een punt waar je rond rijdt" kan het logischer? 

dinsdag 29 mei 2012

Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit...

Het gaat vooruit, het gaat echt vooruit, het gaat verbazend goed vooruit.
De hele winter heb ik liggen harken met de benen vooruit. Welke moeite ik ook deed het ging langzaamaan langzamer en langzamer. Ik haalde amper 18-19 km/u gemiddeld, met steeds pijnlijke benen, wat later verzuring bleek te zijn. Tot in het voorjaar ik last in mijn benen kreeg tijdens het werken.
Raar dat toen pas de knipperlichtjes aansprongen. Op dokters advies kine gekregen en rek oefeningen. Dat hielp wel iets, maar het was niet wat het moest zijn. Tot ik toch eens dacht over de raad die ik al gekregen had van andere sporters: Magnesium. Misschien zat het enkel in mijn hoofd, maar ik had het gevoel dat het na 3 dagen al beter ging. Maar nu na ongeveer 2 maand Metarelax te nemen (2 pillen elke avond) gaat het echt vooruit. Mijn benen verzuren nauwelijks nog, en dan moet ik echt te keer gaan als gek. En een korte rustperiode (al fietsend) maakt dat ik weer verder kan.
Nu kan ik ook kilometers lang liggen trappen zonder enig probleem. Alleen moet ik zien dat ik me niet forceer. Ik heb wel een heel hoge cadans (trapfrequentie), normaal 100, bij hogere snelheden 110, en onder de 95 schakel ik spontaan terug, en een sprintje trekken zonder bij te schakelen kan tot 135 rpm gaan, maar dan hooguit enkele seconden. Maar anderzijds heb ik weinig kracht. Als probeer forcing te geven en dus kracht uit te oefenen op de pedalen dan voel ik wel in mijn knieën dat ik fout bezig ben.

De laatste 5 weken heb ik in totaal 1400 km bij elkaar gelegen. En behalve dat mijn benen moe zijn, mijn knieën nadien soms wat stroef aanvoelen heb ik nergens last van. Zondag mijn dagkilometer record op 155 km geplaatst, 105km smorgens met de Sprint 26 en s'avonds nog eens 55 km met de Grasshopper. maandag wel een rustdag gehouden, maar vandaag merk ik weinig van de prestatie op zondag. De 105 km smorgens had ik met een gemiddelde van 21km/u. De kilometers van de avond zitten samen met nog andere 122 km met een gemiddelde van 21.7km/u. Voor velen is dat nog niet zoveel, maar ik ben daar heel tevreden over. Zeker omdat ik erna niet kapot gereden ben. Ik hoef geen gemiddelden van 25-30 km/u. Ik geniet van het fietsen en het gaat lekker vooruit zonder problemen, en ik kan behoorlijke afstanden aan met toch een prettig gemiddelde. Ik weet van mezelf ook dat ik geen Tom Boonen of Philippe Gilbert ben en fietsen mag geen strijd zijn, je moet ervan kunnen genieten. Ik zie genoeg wielertoeristen met, soms letterlijk, het schuim op de mond langs me scheren. Dat wil ikzelf niet.

De laatste tijd concentreer ik me ook vooral op langere afstanden, dus 100 km en meer op een dag afleggen. Naast het forenzen natuurlijk (18km/werkdag). Maar het lukt allemaal wonderwel. Toen ik in 2010 opnieuw begon te fietsen had ik nooit verwacht zo een prestaties neer te (kunnen) zetten. Maar naast de langere afstanden ben ik ook begonnen met regelmatig een rustdag in te plannen zodat alles eens kan herstellen.

maandag 28 mei 2012

Helmen

Je ziet ze meer en meer op straat, fietsers met een helm.
En toch, het blijft een rariteit. De meest uitlopende fietsers zie je met helm, de meest uitlopende fietsers zie je zonder...

Uiteindelijk kijk ik eens naar mezelf, daar kan ik al deels een verklaring vinden.
Op mijn bukfietsen heb ik nooit gehelmd. Maar toen ik met de leen-ligfiets reed kocht ik me na 2 weken een helm. Niet dat ik me er minder veilig op voel, integendeel, op de bukfiets ontmoette ik de meest gevaarlijke situaties. Ook is een val met een bukfiets veel erger. Je valt immers van hoger, bij een frontale botsing krijgt in veel gevallen het hoofd de eerste klap te verwerken. Bij een ligfiets kan je zo goed als onmogelijk overkop gaan. Je ligt trouwens tussen (of net boven) je wielen en met bovenlichaam bijna letterlijk op je achterwiel. Je voeten steken vooraan en vangen de eerste klap op bij een frontale crash. Dat is ook erg natuurlijk, maar gebroken benen, enkels, voeten, daar kan je relatief eenvoudig verder mee leven. Met een gebroken hoofd daarentegen... dat is (denk ik) meestal over en uit.

Wat ik ook veel zie, de ouders zijn zeer bezorgd over hun kindjes en zetten een helm op de kleine hoofdjes, maar zelf hebben ze dan weer geen op. Dat ze willen dat hun kinderen veilig zijn dat begrijp ik. Maar die kinderen willen toch ook dat hun ouders veilig zijn...

Nee ik gooi naar niemand een steen, want ik begrijp ook niet waarom ik geen helm droeg (draag) met de bukfiets en er steeds een draag bij de ligfietsen. Zelfs op de driewieler, die toch wel de veiligste fiets van de 3 is en niet op de Brompton die toch de minst veilige is of voor mij toch aanvoelt maar wel de handigste in het, al dan niet druk, verkeer. Als ik de ligfiets naar beneden breng en ik ben mijn helm vergeten, vertrek ik niet voor ik die op ga halen. Ik heb me wel voorgenomen als ik nu nog ga bukken, om dan ook de helm te dragen. Nu gebruik ik de Brompton niet, maar de komende winter als ik het te gevaarlijk vind (gladde wegen) met de ligfiets om te gaan werken... En zeg nu zelf in de sneeuw gaan fietsen zonder helm... ge moet goed zot zijn. Juist, in februari was ik goed zottoen ik met de Brompton door de sneeuw ploeterde en de helm lekker thuis en mooi warm lag.

Het zit wellicht gewoon allemaal in het hoofd en ook de gewoonte van nooit een helm gedragen te hebben op de fiets, ik ben dan ook al heel wat ouder dan de helm reeds bestaat. Maar dat wat in het hoofd steekt beschermen... wordt blijkbaar veel vergeten.


donderdag 24 mei 2012

autobestuurders=ezels

Voor de pijlen worden afgeschoten, de kannonen gericht en een atoombom op me wordt gedropt, ik heb het over de eigenschap koppigheid die aan de ezel wordt toegeschreven en niet de eigenschap dom (waar ik niet in geloof).

De laatste maanden wordt er veel geschreven en gezegd over de toekomst (vooral in de stad) van de auto in de verplaatsing van personen. In die discussies zijn veel autogebruikers die niet willen inzien dat het tijdperk "auto" voorbij is, waar je de auto voor alles gebruikt. Er zijn nog steeds mensen die denken dat er maar 1 vervoersmiddel is: de auto, en daarnaast zijn er die denken dat er naast de auto toch nog een tweede is: het vliegtuig waarmee je op vakantie gaat naar de ander kant van de wereld. Alle andere vervoersmogelijkheden zijn voor hen middeleeuwse en voorbijgestreefde middelen.

Na alle discussies die ik gevolgd heb denk ik dat het wel eens heel snel zou kunnen veranderen. De auto gaat daar nooit in verdwijnen, maar wel ingepast in het geheel van transportmogelijkheden.
Ik las overlaatst dat in Gent stemmen opgaan om de gehele binnenstad (alles wat binnen de binnenring (R40) valt) zone 30 te maken, en ook in andere steden hoor je dat bij wegenwerken de auto minder plaats krijgt en dat er meer en meer aandacht naar fiets, benenwagen en openbaar vervoer gaat.

Ofwel zorg je dat je voorbereid bent, of je gaat kwaadschiks moeten volgen.

ik ben niet dom, hooguit zeer koppig.

dinsdag 22 mei 2012

De droom die uitkomt.

Toen ik nog met de citybike rondjes reed droomde ik er al van. Om met de fiets erop uit te trekken, zonder s'avonds thuis te moeten komen, of anders gezegd in andere streken te gaan fietsen of nog anders gezegd fietsvakanties te maken. Maar toen slaagde ik er nog niet in om bij mijn ouders te overnachten en daar dan tochten te maken. Mijn actieradius was met de citybike was zo een 70 km en aan 80 km zat ik echt wel aan mijn maximum. Nu zijn we 10 jaar verder en ook technologisch een sprong vooruit. De computers en internet is geëvolueerd waardoor routes thuis zowat perfect uitgestippeld kunnen worden en met de komst van de GPS hoef je geen vingertje op de kaart te houden.

Nog voor ik de Grasshopper FX kon ophalen had ik al tassen gekocht waarmee ik kon gaan trekken. Omdat ik na een paar weken met de leenfiets reeds wist dat ik met zo een fiets veel meer ging kunnen dan met de "gewone fiets".  Het voorbije verlengde weekend ben ik er dan op uit getrokken. Niet zo ver, namelijk Aalter-Ruiselede-Tielt. Het is een beetje spontaan gepland geworden omdat ik zag dat op 20 mei een Gentseliggers tocht werd georganiseerd in Tielt, het een lang weekend was en ik de week erop jarig ben.

Op donderdag ben ik net voor de middag vertrokken. Een tocht van 65 km bracht me naar Bed & Breakfast Apollonia. Daarbij maakte ik wel een omweg via de Klimop. Dat is een boerderij waar ook kaas en ijs wordt gemaakt. Ze staan ook op de boerenmarkt aan de puntfabriek in Gentbrugge en daar heb ik Frans (de boer) leren kennen. Ik wist dat ze niet open waren, maar het weer was wel lekker en daarom koos ik toch voor de lange route. Ik kom verrassend snel aan op mijn eind bestemming met een gemiddelde van 20,6 km/u. Dat is misschien niet veel, maar ik ben er zeer tevreden mee, het is ook met alle bagage op het achterwiel. Het heeft me ook de kans om eens iets te zien, en ik heb mijn fototoestel mee om eens een foto te nemen.

net gestart langs het jaagpad, Schelde-Gent
Petedonkstraat, vaart Gent-Brugge
ff pauze aan de gesloten Klimop
 Het plan was steevast geweest om met de trike de vakantie te fietsen. Dit omdat de geplande ritten niet zo lang waren (50-65 km) en enkel de laatste dag om en bij de 100 km gepland was. Uiteindelijk was ik wel blij dat ik 3 wielen onder mij had, want het blijkt dat veel straten vol steenslag liggen en met de val van vorige week nog heel vers in het geheugen.....
dit heb ik veel gezien en zeer gevaarlijk voor fietsers
Daar in de streek vullen ze de straatkanten aan met steenslag. Dat lijkt handig en gemakkelijk, maar de auto's (en ander zwaar vervoer) rijdt dat uit de kant en dan komt het op de weg terecht. Maar ze werken ook met alternatieven. Die zijn een stuk beter, zowel voor fietser als voor de autobestuurder.


Dit zie ik meer en meer

Meestal ligt het gelijk of iets lager dan het wegdek

Toen ik aan de B&B aankwam ben ik ff te ver gereden en op mijn stappen moeten terug keren. Het klinkt raar, want er staat een duidelijk bord. Alleen staat het links van het fietspad en omdat ik rechts kijk naar de (verkeers)borden keek ik er gewoon over. Daarom heb ik er ook een foto van genomen.



Na de foto's ging ik terug in de fiets liggen en direct bleek ik het bord niet meer te zien.

Op vrijdag stond er in de namiddag een tocht van 65 km op het programma. Namelijk een aangepaste Bulskampveldroute. Maar in de voormiddag stond een bezoek aan Van Eyck. Een fietswinkel in Aalter met ruime keuze aan kleding. Ik was nog opzoek naar een compact regenjasje, een regenbroek (die had ik nog steeds niet, wel een windstopper), een windstopper met afritsbare mouwen en andere schoenen. Deze laatste omdat de schoenen die ik nu heb (wellicht door ouderdom) een zeer gladde zool hebben. Een natte tegelvloer, de witte stroken op de weg, ... ik glijd er tegemakkelijk op uit. Voor vrijdag werd de mooiste dag van het weekend beloofd. Mja, mooi? na de middag ik was nog niet lang op weg en ik bleek mijn regenjasje al nodig te hebben. Alhoewel, een beetje te voorbarig, want voor het goed en wel begon was het alweer voorbij en heb ik geen regen meer gezien (het hele weekend trouwens). In de voormiddag scheen de zon, maar in de namiddag was het wel koud. De Bulskampveldroute is een tocht in de groene gordel, veel onverharde paden en wegen. Snelheid haal je er niet en met een 2 wielige ligfiets?... Nee ik zou passen. Maar verder wel een leuke route.

de groene Bulsveldkamproute

de groene Bulsveldkamproute

de groene Bulsveldkamproute
De route had ik omgeleid naar de Boerderij De Klimop. Ik wist dat ze open waren en ik had beloofd dat ik ging langs komen. Een ijsje, een pint en enkele foto's met de zeer enthousiaste kleinkinderen die graag op de ligfiets wilden zitten. Mijn voorwaarde dat ik foto's mocht nemen namen ze er graag bij:

Die ziet het al helemaal zitten



een beetje korte beentjes, maar verder alles ok 

mag poes mee op de foto?


kijken naar het vogeltje ja, maar lachen?

 Voor zaterdag wordt zeer slecht weer voorspeld. Maar in de ochtend schijnt de zon. Direct na het ontbijt besluit ik eieren voor mijn geld te kiezen en niet te wachten tot na de middag om mijn rit te maken. De rit is de (aangepaste) Molendorp route met een afstand van om en bij 55 km. Rond 13 uur ben ik zowat terug aan de B&B en wil het weer maar niet veranderen. Het is warm en zonnig en ik besluit om rechtsomkeer te maken richting Tielt naar de Boerenmarkt, waar ik een ijsje wil gaan eten (rara bij welke boer ;-) ) Daar ontmoet ik totaal verrast nog 2 andere boeren die op de markten in Gent staan. Van daaruit dwaal ik dan verder (rustig) richting Ruiselede - Aalter maar blijkt dat ik telkens weer richting Tielt en Wingene verdwaal. De totaal afstand die dag bedraagt uiteindelijk ruim 105 km. 

Op de tocht in de morgen stop ik bij een vrouw die de straat schoonveegt. Daar is de straat nieuw geasfalteerd en de berm is aangevuld (jawel) met steenslag, dat op straat wordt gereden door het zwaarder vervoer (zwaarder dan fietsen). Daar ze zelf een wandelaarster en fietster is wil ze niet dat de fietsers tegen de vlakte gaan, na een lang gesprek (ook over de ligfiets) en een paar foto's trek ik weer verder.

straatveger van dienst. 
  
Om mooie beelden te zien hoef je echt niet ver te gaan. China, Turkije, Egypte, ... zal wel mooi zijn. Maar zijn er in België geen mooie plaatsen?



een werkende molen, draaide toen niet.














vanop de trike achter een berm, een fantastisch verzicht ;-)
In de namiddag cirkelde een helicopter in de lucht en plots had ik het gevoel dat die rond mij rondjes draaide, had die mij in het vizier of niet zal ik nooit weten. Maar 3-4 keer rond mij een cirkel maken terwijl ik aan het verder fietsen ben valt toch op.


Verder zag ik in de streek vooral grotere en grote boerderijen (zelf heb ik een landbouw verleden, en die interesse blijft altijd wel hangen).


Op zondag stond een WOL tocht op het programma en daarna terug naar Gent. De terugweg naar Gent heb ik (tot in Deinze) samen met Karel gemaakt, ook een ligger natuurlijk. Zo heb ik een nieuwe route gevonden tussen Deinze en Tielt, want de Deinsesteenweg is een zeer gevaarlijke weg met een zeer smal fietspadje (zelfmoordstrookje) waar de auto's heel dicht langs je heen razen en daar ben ik niet dol op en met de trike tussen het snelle verkeer is ook al helemaal een zelfmoord gedachte. 
Enkele foto's van de liggers die op afspraak waren:






veel lachen zat er blijkbaar niet in;-)

Op de terugweg naar huis passeerden we nog eens de houten molen, nu was die wel in actie en met een paar zeilen op de wieken:



Uiteindelijk ben ik thuis gekomen met 361 km in de benen (de fiets computers telt 3% teweinig, volgens de gps waren het er 373, maar officieel tel ik enkel de fietscomputer kilometers, liever meer gereden dan opgetelt, dan teveel spook kilometers). Natuurlijk ben ik moe en heb ik stramme benen, maar ik ben helemaal niet kapot gereden. Maar verder ben ik er heel tevreden over. Of er nog een vervolg komt? Ja zeker en vast. Of ik naar die streek nog terug ga? Ook zeker en vast.