donderdag 31 december 2015

2015 is uitgefietst!

We zijn eruit. De laatste uren van 2015 zijn geslagen en de laatste kilometers zijn gereden. Jawel vandaag, onder een stralende zon, met 10 graden (volgens de gps, maar mijn gevoel zei warmer) zijn de laatste 35 km gelegen. Met de roets dan nog.
We hebben een heel goed jaar achter de rug. Weinig muizenissen, 1 keer een blessure gehad. Een (behoorlijk) pijnlijke tussenribspier door iets te enthousiast roeien. Ook 1 keer out geweest door griep (maart).

Waar ik wel last van had zijn vermoeide benen. Vanaf oktober 2014 ging het niet echt meer vooruit, maar na de winter bleef dat gevoel hangen. Vanaf augustus (met een andere kinesist) zijn we begonnen met rekken op de juiste manier en foamrollen (ter vervanging van massage). En we gaan er nog steeds op vooruit.

Dit jaar zijn er 2 fietsen bijgekomen.
Op het onverwachts is een roeifiets (Thys 222) in tweedehands aangekocht. Zo onverwachts was het eigenlijk niet. Zonder dat er melding van gemaakt was keek ik toch al een tijdje uit naar een roeifiets, tot begin dit jaar een te koop kwam hier in de buurt. Dit kon ik natuurlijk niet zomaar laten passeren.
Daarnaast is de Orca (die reeds lang aangekondigd was) in augustus aangekomen.

Enkele cijfers:
Er zijn 11 681 km onder de wielen geschoven.
Daarvan zijn 11 041 liggende kilometers.
Dit is amper 41 km minder dan in 2012,
welke mijn beste jaar tot nu toe was.

Verder plaats ik een paar grafiekjes.
Dit is ook iets wat ik dit jaar geleerd heb,
en nu ff mee wil uitpakken ;-)


De griepperiode (9 dagen out, maart) is duidelijk te merken 
in de grafiek. De blessure in oktober niet, dat heb ik daarna bijgefietst.
Dat december uitzonderlijk mooi was vertaalt zich heel duidelijk in de grafiek.


De Cirrus, gekocht vanwege de streamer, is niet gebruikt geweest.
De Orca aangekomen op 6 augustus heeft er een ferme lap op gegeven.


Als laatste de grafiek van de 2 woon-werk fietsen.
Behalve in november en december, waar de Sprint 26
een tijdje out is geweest door een gebroken derailleur oog,
toont de grafiek heel duidelijk het weerpatroon
bij het gebruik van de 2 fietsen (Grasshopper= mooiweer forenser).

Voor 2016, wil ik de roeifiets beginnen inzetten in het woon-werk verkeer, maar enkel als mooiweer forenser, in combinatie met de Grasshopper. Het slechte weer blijft voor de Sprint 26 (en uitzonderlijk eens de Orca).
Ik hoop dat de Flite niet gaat verpieteren. De Orca zou wel eens kilometers van de Flite kunnen overnemen. Maar ook de Thys 222 zou wel eens een spelbreker voor de Flite kunnen zijn. Op de roeifiets begin ik me verrassend genoeg meer en meer in mijn sas te voelen.

Tot slot wens ik iedereen een prettig en gezond 2016 met heel veel veilige fietskilometers.

maandag 28 december 2015

WOL-velomobieltocht 2015.

De WOL-velomobieltocht is al enig tijd gereden, namelijk op 8 november, maar pas nu had ik de kans de montage te maken. Het had niets te maken met tijdsgebrek, maar het hoofd (en lichaam) moeten goed zitten om met concentratie eisende bezigheden zoals video-editing bezig te zijn. En de laatste weken ging het behoorlijk de verkeerde kant op. Maar het kan soms zeer snel keren. Zag ik mezelf gisteren nog niet monteren, stond ik deze morgen bijna als herboren op en enkele uren later was ik geconcentreerd aan het monteren. Soms moeten we wat geduld hebben, maar als ik begin te monteren zonder dan mijn hoofd er naar staat dan, weet ik uit ervaring, is het resultaat nooit wat het zou kunnen zijn.

Maar hier is dan de video-impressie van de eerste WOL-velomobieltocht.

maandag 14 december 2015

Reacties op de Orca.

Gisteren reed ik mee met een voor mij nog onbekend groepje fietsers. Het was met de groep "Biking Friends Gent" van op Facebook. Ik had eerst vriendelijk gevraagd of ik mee mocht met de Orca. Van anderen weet ik dat ligfietsen (in het algemeen) niet altijd zo heel erg gewaardeerd worden, maar hier waren de reacties enkel positief. Het een beetje asociaal in je eigen cocon zitten daar hadden ze ook geen problemen mee.

zicht vanuit de cocon

Het was zelfs zo dat we net na da start plots halthielden omdat ze dachten dat ik aan de wegenwerken iets verder niet door ging kunnen en nadien wist ik ook dat de "saskes" bewust niet gebruikt werden ook al vanwege het feit dat ik er misschien niet over kon. Er werd meer rekening met me gehouden dan ik had gedacht.

foto Pieter, ff poseren voor het ronde museum.

Nadien kwamen op FB ook nog een paar positieve reacties over het feit dat er een velomobiel bij was.

Wij zitten aan een spaghetti en de fietsen hangen
allen aan elkaar aan de Orca met de Orca kabel.
                               
Uiteindelijk komen er steeds een paar vragen naar voor, deze keer was het: van daaruit zie je toch niet veel? En natuurlijk ook de prijs. Maar toen ik de prijsklasse opsomde (van verschillende merken) bleek het dat ze de prijs geweldig vonden meevallen. Hoe komt het, in plaats van te vergelijken met een auto, werd de prijs vergeleken met de prijs van een dure koersfiets. Waardoor ik de reactie kreeg: goh ik dacht dat het minstens een bedrag met 5 cijfers was. Niet dus (of maar net bij een uitgebreide Orca), een velomobiel is dus goedkoop.
Daardoor komt een vraag die ik voorbije zomer kreeg opnieuw naar boven: hoeveel weegt dit? Op mijn antwoord van 48 kg en dat het de zwaarste onder de velomobielen is zegt de man tegen zijn vrouw: goh da's echt niet veel he, een elektrische fiets weegt al 26 kg.
Het is dus maar vanuit welke richting je een velomobiel bekijkt.

Na de spaghetti keerden we met 3 terug, de vierde was zijn eigen weg gegaan. En toen bleek dat we alledrie ook nog eens zonder (eigen) auto door het leven gaan.

donderdag 3 december 2015

Terug thuis...

... eigenlijk bedoel ik de wereld rond.
Met de eigen ligfietsen ik ben (eindelijk) de wereld rondgelegen, virtueel dan, veel verder dan een paar keer eventjes de grens met Nederland over ben ik niet geweest. Meer behoefte heb ik ook niet.
Uiteindelijk is dit veel meer dan ooit gedacht. Wat eind 2010 begon met een Brompton om een beetje conditie op te doen en de korte afstanden zoals woon-werk eens per fiets te kunnen doen is uitgegroeid tot een fietsverslaving met 7 fietsen (6 ligfietsen) en een jaargemiddelde van om en bij de 10 000 km.



De afstanden:
De Grasshopper: 16547
De Sprint 26:      15986
De Flite:               4646
De Orca:               2214
De Thys 222:          697

Wat neer komt op 40 090 km.

De Grasshopper is de eerst aangekochte ligfiets, heeft nog steeds de meeste kilometers en wordt, zei het voor de eerder kortere afstanden, zeer frequent gebruikt. De Sprint 26 die enkele maanden later is gekocht blijft hem wel op de hielen zitten. Beide worden vooral gebruikt voor woon-werk verkeer.

Wat de Orca gaat doen moeten we nog afwachten, maar het ziet er naar uit dat deze wel een inhaalbeweging gaat maken. Niet zozeer dat deze kilometers zal afsnoepen, maar veeleer kilometers gaat bijmaken.

zondag 29 november 2015

Roeien en mooi weer.

Er wordt weinig aandacht aan besteed, maar ik roei ook rustig verder. De laatste 2 maand iets te rustig, amper een ritje per maand van zo een 20 km. Maar het had te maken met, eerst tussenribspier blessure, daarna een nodige rustperiode en nog later iets teveel regen- en windweer. Uiteindelijk had ik de voorbije week 3 mooie dagen, maar raakte een ventiel kapot en er bleek geen (goede) reserve binnenband voorhanden.
Maar gisteren kwam alles bij elkaar, mooi weer, een goede binnenband en zelfs een nieuwe buitenband (de oude was aan vervanging toe). Alleen zaten een paar plannen in de weg. Deze laatste werden kordaat opzij geschoven en na het marktbezoek en kokeneten werd de roets uit de box gehaald voor de reguliere 20 roeikilometers.

Uiteindelijk zijn we dit jaar reeds 686 km ver geroetst.
Wat ik nu ontdek is dat ik verwonderd ben over mijn kunnen op de roets. Iets waar ik in het begin voor vreesde is helemaal niet uitgekomen. Ik ben er behoorlijk behendig mee geworden, in de omgeving waar ik er mee actief ben is er maar 1 plaats meer waar ik te voet ga. Alle andere (vooral kruispunten en hekkens) worden nu al rijdend genomen.

De saskes: ik blijf er te voet overgaan.

Een keer op een maand roeien is veel te weinig. Ik voel het aan de buikspieren de dag erop. Niet dat het nu nog pijnlijk is (zoals in het begin) maar ik voel ze wel, en ik had dat niet als ik veel frequenter roeide (tot 3 keer per week). Zorgen voor een regelmatig "roeibeleid" is nodig. Natuurlijk moet alles meezitten, het weer, de roeifiets is en blijft mijn mooiweer fiets en er moet tijd zijn (ik moet ook nog gaan werken, ...)

In het verkeer voel ik me er vrij veilig op. Niet dat ik veel in het verkeer roei, maar ik ga niet meer de rustige dagen opzoeken om te gaan roeien, wat eigenlijk alleen op het jaagpad is. Maar de aanloop ernaartoe moet tussen het verkeer en daar heb ik nu geen schrik meer van.

Rustig maar vlot laverend langs een auto het kruispunt op. 

Verder was het gisteren wel heerlijk roeien, zo lekker met zijn 2, want mijn schaduw was mee.







Veel mensen denken het zeer ver te moeten gaan zoeken, maar als je je ogen openhoud kan je zien dat er in je buurt ook wel echt mooie omgevingen zijn. Je moet alleen maar kijken (en eens uit je auto komen)


Gentbrugge voorbij de "saskes".


Jahoor, het is echt wel 28 november 2015.

Wat me wel opvalt, ook tijdens eerdere Orcaanse ritten de laatste weken, is dat er zeer weinig wielertoeristen te zien zijn, in de zomer kom je die het hele weekend door tegen, de grote groepen vooral op zondagochtend, maar de alleenrijders of per 2-3 zie je het hele weekend door en ook tijdens de week. Dit is nu amper het geval. Wel behoorlijk wat lopers, joggers en wandelaars. Maar ook gewone fietsers, gepakt-gezakt en vooral stevig gekleed hebben die blijkbaar veel minder schrik van de winter. Ook en dat valt me ook op, veel ouders met kinderen hebben geen schrik buiten te komen. Zo zag ik vorige weekend tijdens de regen wandelaars met kinderen op hun loopfiets en zelfs een koppel dat op weg was met de kinderen in het zitje op de bagagedrager en dit in de regen bij vrij lage temperaturen. Het deert hun blijkbaar allemaal niet. Ik moet toegeven dat ik me toen wel een beetje een luxebeest vond in de Orca, lekker beschermt tegen regen en kou. 




Tijdens het bijschrijven van de kilometers blijk ik gisteravond (met de Orca) in regen, wind en duisternis de 10 000 liggende kilometers voor dit jaar overschreden te hebben. Het zal maar een kleine moeite zijn om 11 000 km te halen, maar dan wel met de kilometers van de Brompton inbegrepen (die staat op een kleine 500 km).




Tot slot nog een typisch voorbeeld van het Vlaams fietsbeleid. Dit stuk fietspad werd hooguit een paar jaar terug aangelegd, dus nog vrij recent, maar toch moeten paaltjes zorgen dat er geen deftige doorgang is bij een fietsoversteekplaats.


zondag 22 november 2015

2000 Orcaanse kilometers.

Toen ik met de Orca van de LIA maidentrip thuiskwam, kwam ik net 19 km te kort om aan 2000 km te komen. Als je eerlijk, vooral tegenover jezelf, wil zijn maak je nog een ommetje vooraleer je er "wereldnieuws" van maakt. Omdat ik in winterstop ging en na de tocht (en in een periode van een maand ook ongeveer 1500 km maalde) ook wel wat vermoeidheidsverschijnselen vertoonde duurte het tot vandaag eer ik nog een ommetje met de Orca maakte. De geplande 21 km werden er ietsje meer en ik kwam uit op een totale kilometerstand van 2015 km met de Orca. De eerste kilometers zijn gereden op 6 augustus eerder dit jaar.

De Orca in winterstand, ergens aan de 2000 km grens.

Op 1000 km heb ik mijn bevindingen al eens geschreven, veel gaat daar nu niet bijkomen:
- De meest economische snelheid blijft 29-30 km/u. Dit ervoer ik ook vandaag, het plan was om onder de 27 km/u te blijven, maar dat lukt helemaal niet. Spontaan ga ik naar 29 km/u.
- Op 560 km had ik een klapband, de achterband was van de velg gelopen. Het is bij die ene keer gebleven.
- Het "bedieningspaneel" van de ondersteuning begon plots raar te doen, alsof de batterij constant leeg was, na een gesprek met Brecht werd besloten dat de batterij ter controle naar Flevobike ging. Er bleken een of enkele ernstig zieke of dode cellen aanwezig te zijn. Ik kreeg tijdelijk een vervang batterij (de LIA tocht was te heel dichtbij). Binnen de week was de batterij terug in Gent. Over de batterij en het gebruik ga ik later nog een bericht schrijven.
- De ondersteuningsgraad van de motor staat constant in stand 2. Enkel als het fel bergop gaat gaat die wel naar high of high+, maar ik zet ze nooit meer in eco stand. Veel maakt dat niet uit, de kruissnelheid ligt toch boven de ondersteuning en zo kan ik altijd lekker snel optrekken. Dit is besloten na een tip van een andere Orcaan.
- De langste dagtocht met de Orca ligt nu op 189 km. De snelste rit ligt nog steeds op 29 km/u, maar dat was maar 30 km. Veel meer zeggend is de rit naar Lier, waarbij 72 km werd afgelegd met een bewogen gemiddelde van 28 km/u, en als je de "fietssnelweg" tussen Sint-Amands en Puurs kent waarbij je niet veel meer doet dan remmen, optrekken, je tussen hekkens/paaltjes wringen en van kant van het spoor wisselen is dat een meer dan behoorlijk gemiddelde.
- Nu gaan we naar de 5000 km, en die zouden er wel sneller kunnen zijn dan gedacht. Ik had het idee om zo een 3000 km/j. met de Orca te rijden maar als je in minder dan 4 volle maanden reeds 2000 km haalt...

Tot slot een beetje een symbolische foto. Deze is genomen deze namiddag, wanneer ik bovenstaande foto maakte. Ik hoorde een trein aankomen en heb snel de sportcamera terug aangezet. Aan de ene kant de Orca (of fiets-rijwiel) voor de korte en "iets minder korte" afstanden en aan de andere kant een aanstormende trein die de brug legt over de lange afstand.


donderdag 12 november 2015

Winterstop.

We gaan het de eerst komende weken wat rustiger aan doen. De eerste anderhalve week van oktober zat ik thuis met een (tussenribspier) blessure, waardoor ik het toen echt rustig aan moest doen (door de pijn kon ik niets meer). Normaal resulteert dat in duidelijk minder kilometers voor betreffende maand. Maar niet deze keer.
Daarna ben ik er als een gek ingevlogen, met als resultaat dat ik in oktober wellicht een weekrecord haalde tijdens een werkweek. 2 Weken na het blessure leed maalde ik op 7 dagen 380 km, van die 7 dagen werkte ik er ook nog eens 5 in de fabriek (montage). Daarna werd het iets rustiger. Ik maakte geen lange ommetjes meer na het werk, maar in het weekend werd deftig door gereden. Er kwam de velomobieltocht welke ik ook nog eens hielp verkennen. Plots was er nood aan een tocht (met de Orca) van 80 km om iets (10 kg) op te halen in de Vlaamse Ardennen waarbij enkele stevige kuitenbijters me het lastig maakten (zelfs met de ondersteuning). Uiteindelijk haalde ik in oktober 990 km, opzich niet uitzonderlijk, behalve dan dat er deze keer een blessure periode inzit.

Maar op 11 november kwam de apoteose.
De officiële maidentrip van LIALIgfietsers Antwerpen. Het werd meteen mijn langste dagtocht voor dit jaar, namelijk 189 km. Ik had het eerder dit jaar rustig gehouden wat afstanden betreft. Ik splitste gemakkelijk de afstanden op met een overnachting tussen, dit vanwege de blessures van vorig jaar. Maar met de Orca waren reeds afstanden afgelegd van 140 en 150 km en dit zonder enig probleem. Daardoor werd het plan opgevat op de LIA tocht toch in 1 dag af te leggen: Gent - Lier: 70 km, de tocht van LIA: 40 km, Lier - Gent 70 km. Uiteindelijk was alles iets minder afgerond en waren bij thuiskomst 189 km bijgeschreven. En het kan ook snel gaan, voor de heenrit hadden we gerekend op een gemiddeld bewogen snelheid van 25 km/u. Bij aankomst bleek dat we een gemiddelde hadden van 28,15 km/u. Achteraf gezien niet verwonderlijk dat ik, tijdens de heenrit, wat last had van mijn benen en dat ik bij aankomst in het cafe eerst wat duizelig was en even moest bekomen.

De onderstaande foto's zijn screenshots van de video-opnames.

Het grootste gedeelte van de groep voor vertrek.

Ik rij, denk ik, bijna vooraan.

Halthouden voor een lekke band.
 
Tijd voor een groepsfoto naar het einde van de rit.

Anderen (Strada 3 was er heel snel bij) zullen wel enkele blog berichten vullen met hun relaas van de LIA-maidentrip. Tekstueel hou ik het hierbij, later komt nog een visuele impressie.

Ik had al enkele dagen geleden het besluit genomen om na de LIA-tocht eventjes in winterstop te gaan. Enkele weken geen tochten meer, niet gek meer doen. Niet zomaar, ik heb het gevoel dat mijn lichaam er om vraagt. Er gaat natuurlijk nog gefietst worden, het woon-werk blijft, zij het zonder de "zwerftochten" na het werk. Een bezoekje in de buurt of iets minder in de buurt kan wel, maar dan rustiger. Om de cijfers hoeft het ook niet meer, want ik blijk gisteren de kaap van de 10 000 fietskilometers (dus inclusief de Brompton) voor dit jaar overschreden te hebben.
Eens een dagje film kijken is nu wel "toegestaan". Verder heb ik nu ook 2 opnames te verwerken, namelijk de Velomobieltocht en de LIA-maidentrip. Kan ik daar in alle rust aan werken.

donderdag 5 november 2015

Ontbijttocht.

Het ontbijt (en de erbij horende tocht) van 24 oktober werd al beschreven door Jan
Daardoor hou ik het alweer bij een visuele impressie.


zondag 25 oktober 2015

Episch beeldverhaal.

De rit van WAW 201 naar de nieuwe thuisbasis is reeds door Jan beschreven, de beelden van de sportcamera's zijn nu ook in een impressie gegoten. Aangezien het verhaal reeds geschreven is laat ik de beelden voor zich spreken.

zondag 18 oktober 2015

Modificatie van de Orca.

Welke van de 2 vragen moet je eigenlijk stellen:
- Wie heeft de zichtbaarheid van de velomobiel aangepast?
- Wie heeft de zichtbaarheid van de velomobiel niet aangepast?

In elk geval, bij mij was het vanaf de dag voor de bestelling van de Orca zaak dat de Orca ging aangepast worden. Ten eerste was er de zoektocht naar meer reflectering aan de zijkant, een probleem dat in de kortst mogelijke tijd werd ingevuld.


Foto: Jan.

Daarna begon de zoektocht naar extra verlichting. Vooral achteraan, want van het achterlicht was ik helemaal niet onder de indruk. Meer zelfs, ik ervaar dat ik de neiging heb om puntbron verlichting over het hoofd te zien. En ik zal niet de enige zijn, misschien komt dat ook de door de lichtvervuiling waar we in Vlaanderen last van hebben.
Toen Jan met de mast uitpakte, wou ik er ook een. Toen Flevobike (misschien naar het idee van Jan) uitpakte met de vin vond ik dat ook een leuke oplossing, het is maar dat ik niet wist in welk stadium van ontwikkeling de vin zich bevond dat ik er niet naar gevraagd heb toen Brecht de Orca ging ophalen bij Flevobike. 
Anderzijds met een "verlichtingsset" boven op de Orca heb ik een probleem als ik de tochten van de ligfietsers wil filmen. En ondertussen is al bewezen dat de opnames gemaakt met de camera's op de helm best goed zijn. Een mast of vin achterop de Orca zou een obstakel zijn waar niet naast te kijken valt.

Uiteindelijk heeft het gedachtengestuiter in mijn hoofd (met hints van personen als Brecht en Jan) het idee opgebracht wat al langer te zien is op andere velomobielen, namelijk ledstrips op de Orca. Origineel is het dus niet, maar er is toch een eigen draai aan gegeven. Maar het resultaat is, na een paar omzwervingen en "testmontage", een Orca die zo zichtbaar is dat, als je durft te beweren hem niet gezien te hebben, je gewoon niet gekeken hebt. 
Er zijn 4 ledstrips van 30 cm aangebracht. 2 rode achteraan op de bult startend bij het achterlicht de bult opgaand en 2 witte vooraan startend bij de spiegels aflopend naar voor. Beide zijn zowel in voor- of achteraanzicht als in zijzicht zeer goed zichtbaar. Nog veel meer dan met een vin of een mast is met deze strips heel duidelijk de grootte van het voertuig te zien en onmiskenbaar kan je zien waar de voor en achterkant zich bevinden.

zijaanzicht (foto: Jan)


En bij vooraanzicht is heel duidelijk te zien hoe breed het voertuig is.


vooraanzicht


Zeg niet dat de achterzijde niet zichtbaar is.
Zelfs de laatste witte led is nog zichtbaar.
foto: Jan.


Nog voor je langszij komt krijg je al een idee van de omvang.
Dit zowel bij het voorlangs als achterlangs komen.
foto: Jan.

Het zijn 12 volt leds en ze zijn aangesloten op een aparte, zeer compacte, 12 volt batterij. De witte leds zijn met elkaar verbonden en de rode leds zijn aan elkaar verbonden. Maar voor en achter zijn apart aan dezelfde batterij gekoppeld, zodat het mogelijk is met enkel de rode of witte leds te rijden. De witte leds zouden wel eens voor een witte muur kunnen zorgen bij zeer dichte mist en dan is het handig deze te kunnen afkoppelen. De ledstrips zijn waterdicht en kosten 6 euro het stuk. Deze zijn gekocht bij een autodealer in Zingem. De batterij, die ook een aan/uit knop heeft, kost 39 euro en is besteld bij een onlineshop in Nederland. De reden dat ik met een aparte batterij werk is dat ik schrik had om aan de elektrische installatie van de Orca te (laten) "prutsen" om de ledstrips eraan gekoppeld te krijgen. De batterij wordt met velcro op de linkerwielkast tussen de stuurknuppel en de kooistructuur waar de klep op vast zit op zijn plaats gehouden.

Het enige waar waar ik nu opzoek naar ben is een installatie die ik tussen de batterij en de leds kan plaatsen om ze te laten knipperen. Zo zou ik dubbele richtingaanwijzers kunnen nabootsen terwijl ik niet in de Orca zit. Techneuten die een oplossing kennen "moeten" ze als reactie posten.

Hieronder  de rest van de foto's gemaakt tijdens en na de montage.


Hier gaan de draden langs het achterlicht binnen.

De draden van de witte leds komen binnen langs de spiegels.



De draden komen binnen links en rechts van het achterlicht.

De witte leds branden.

De rode leds doen het ook.

De hele installatie is uitgevoerd door een vriend van mij. Ikzelf ben wel fijn in grof werk, maar veel te grof in fijn werk. Er is wel degelijk een verschil tussen een nieuwe velomobiel en een nieuwe landbouwmachine. Bij het laatste lag soms bij levering een slijpschijf en laspost klaar om ze naar onze persoonlijke wensen aan te passen. Naar de afwerking werd niet echt omgekeken, maar na een uur op het veld zag je daar meestal al niet veel meer van.

zaterdag 17 oktober 2015

Winter - Into (the) darkness. The edge of heaven?


na de zomer spring ik "Into darkness"

Na een (voor mij toch) mooie zomer laat de herfst zich nu al voelen. Waar sommigen zitten te treuren om wat komen gaat, zit ik uit de kijken naar de komende maanden. Deze week heb ik nog maar eens ervaren hoe prettig ik het soms vind om door de regen te fietsen. Niet dat ik iemand ben die met een open ligfiets zomaar een tochtje in de regen zal maken. Maar zo erg is het nu ook weer niet om eventjes door de regen te moeten forensen. Meer zelfs, deze week slaagde ik erin om tijdens een regendag toch nog een ommetje te maken, gewoon omdat het zo lekker aanvoelde. Enkel op donderdagochtend (voor zover je 4u30 - 5 uur ochtend kan noemen) had ik het barkoud, het moet ergens rond de 2 graden "warm" geweest zijn en ik bevroor zowat toen ik buiten kwam. Maar als je je na 5 km voelt opwarmen, het na 10 km prettig fietsen vindt en je dan 3 km later met spijt de fietsenstalling binnenrijdt omdat je wel nog een paar km langer wou rijden...

Op woensdag reed ik via een ommetje naar huis. De regen voelde iets te prettig aan om te snel thuis te zijn.

woensdag, begin van de omweg

woensdag, 10 km verder en bijna thuis

Donderdag wou ik ook nog een extraatje van 10 km rijden, maar ik heb het afgeblazen toen een collega ligger (en bekende) naast mij kwam rijden.

donderdag, samen lekker in de regen

Op vrijdag was het mistig/lichte motregen en dan maakte ik van de standaard 13 km zo een 28 km.

vrijdag

Dat staat allemaal in contrast met de vraag die ik deze week gesteld kreeg of ik nog veel fietste. Na mijn positief antwoord werd toch gesteld dat, nu de winter eraan komt, het seizoen toch wel voorbij is. Mooi niet dus, en zijn gezicht sprak boekdelen, maar die weet wellicht nog niet van mijn laatste aanwinst.

In elk geval, ik heb de Orca niet nodig om mijn humeur een oppepper te geven als ik naar het werk moet. De streamer op de Sprint 26 heeft daar ook een aandeel in. Dat daardoor de voeten droog blijven en ik met een korte (afgeknipte) regenbroek de benen droog kan houden zal er wel iets mee te maken hebben.

Maar na 2 ritten in het donker met de Orca zit ik nu nog meer dan ooit uit te kijken naar de donkerste periode van het jaar. Als ik weer eens een slapeloze nacht heb kan ik veel beter kilometers gaan tellen op het jaagpad dan dat ik wollen schaapjes lig te tellen. Het zal al eens mogen wat kouder zijn, of winderig, of regenen... In contrast met het achterlicht zijn de koplampen van de Orca fantastisch. Met het dimlicht kan ik, zonder anderen te verblinden, perfect op het jaagpad doorknallen. Het zijn uitzonderingen als ik het grootlicht nodig heb en dat maakt het rijen 's nachts er ook veel leuker op.



"Black Winter day" ik kan niet wachten.


of sta ik gewoon aan "The edge of heaven".

woensdag 14 oktober 2015

Gent Fietst! 2015, een visuele impressie.

Omdat er elders reeds een verslag van de tocht is gemaakt 
hou ik het heel kort en laat ik de video "spreken".



Deze keer is het opnieuw een rustige montage geworden.
De totaalduur (in- en outro inbegrepen) net iets meer dan 2 minuten.

donderdag 24 september 2015

1000 km Orcaan.

Enkele dagen geleden ben ik de 1000 km als Orcaan overgestoken. Na vorig weekend staat de teller op 1112 km en de Orca begint zich meer en meer te profileren.


- De kruissnelheid van 25 km/u waar ik op hoopte blijkt de ondergrens van het bewogen gemiddelde te zijn. Er zijn al gemiddelden gehaald van 28,5 en 29 km/u, zelfs over afstanden van 110 km, maar dan rij ik me helemaal aan gort.

- De meest economische snelheid (op vlakke, rechte wegen) blijkt 30 km/u te zijn. Met een heel mooi en glad wegdek gaat dat tot 32 km/u en met ideale omstandigheden tot zelfs 34 km/u. Bij grof asfalt of beton kan de snelheid zakken tot 29km/u. Met de Orca voel ik nog veel beter het verschil tussen glad en minder glad asfalt en dat kan 3km/u verschil in snelheid geven. Eens boven die snelheid voel ik heel goed dat er veel meer kracht nodig is om de snelheid aan te houden.

- De Orca gebruiken om te forensen is geen goed idee. Het uithalen uit de garagebox en het vastmaken in de fietsenstalling op het werk vraagt meer tijd dan de andere ligfietsen (Sprint 26 en Grasshopper) en dat staat buiten verhouding tot het extra plezier ik aan het Orcanen beleef. Dat is helemaal anders dan tov. het forensen met de Brompton vouwfiets. Met deze laatste zou het echt het snelst gaan, maar het plezier van het liggen met de ligfiets maakt het "tijdsverlies" meer dan goed. Anderzijds is het nu wel mogelijk om bvb startend van op het werk rechtstreeks naar afspraken te rijden die wat verder gelegen zijn (dan spreek ik van 30-40 km ver). Dit was met de andere fietsen onmogelijk.

- De Orca profileert zich wel als mijn lange afstandsfiets en ik kan nu wel mee met de andere ligfietsers. Vroeger was ik een van de traagste en was het dikwijls bijpikkelen geblazen om mee te kunnen. Nu blijk ik wel eens ingetoomd te moeten worden. Ik word nog steeds aanzien als de traagste en als ik dan op kop moet rijden ga ik onbewust naar mijn meest economische snelheid, maar als er open liggers bij zijn brengt hen dat in de problemen. Na de Gentse gordel, die ik met Gert-Jan (met een Quest) reed, bleek ik na 120 km behoorlijk uitgerust thuis te komen. Ook al reden we met een kruissnelheid van rond de 30 km/u, glooiden we door de voet van de Vlaamse Ardennen (Zwalm) en haalden we een gemiddelde van 25 km/u.

- Dit laatste maakt ook dat mijn actieradius behoorlijk is uitgebreid. Daar waar ik vroeger enkel in de zomer buiten Oost - en West-Vlaanderen (bvb Tielt) raakte voor een tocht in groepsverband, is nu reeds het plan gemaakt om op 11 november de officiële maidentrip van LIA (LIgfietsers Antwerpen) mee te fietsen. Deze is in en om Lier, zo een 70 km ver. Ik ben er alleen nog niet aan uit of ik een overnachting boek, of toch maar niet. Bij het laatste leer ik ook mijn grenzen kennen. En er zijn reeds vage plannen om zelfs in de winter eens een weekendje weg te fietsen.

- De grootste dupe gaat de Toxy Flite zijn. Wellicht gaat volgende zomer de Orca veel ritten van de Toxy afsnoepen en gaan de weinige kilometers die met de Toxy gereden werden, nog minder worden. Anderzijds gaan vanaf nu wellicht (nog) meer kilometers gefietst worden. Het weer gaat nog minder van invloed zijn om er recreatief eens op uit te trekken, enkel storm, stortregen en vriestemperaturen gaan me nog kunnen thuishouden.

- Velen stellen wel eens de vraag: had ik het maar eerder gedaan. Deze is hier niet van toepassing. Ik was er niet klaar voor en het is de revalidatieperiode na een ongeval (22 november 2013) dat ervoor zorgde dat ik alles nog eens op een rijtje plaatste en uiteindelijk heeft gezorgd dat er plaats (in mijn hoofd, financieel en stalling) werd gemaakt voor een velomobiel. Wat wel is, is dat eerst het plan werd opgevat om pas winter 2016-17 of 2017-18 een velomobiel "in huis" te halen. Had ik echt zo lang gewacht dan had ik me wel voor de kop gestoten, over hoe stom ik wel kon zijn.



- Ik krijg veel reacties dat de Orca heel erg mooi is. Ik moet toegeven, de zwarte onderkant en de gele bovenkant komen heel goed uit. Veel beter dan verwacht en de zwarte (reflecterende) bestickering doet helemaal geen afbreuk aan het uiterlijk. Eigenlijk is het toeval dat ie "mooi geel" is... Het was de bedoeling om met een witte rond te rijden, maar daar Jan reeds een witte heeft, groen ook reeds bezet is (hoewel groen nooit een optie is geweest) en ik geen andere mooie kleuren zag dan geel was de keuze snel gemaakt. Meer zelfs, op het ligfietstreffen begin mei viel me op dat het merendeel van de velomobielen (toch deze kant van Vlaanderen) wit zijn, en als er iets is dat ik niet wil is zomaar opgaan in de "massa". Daardoor kan je wel stellen dat ik blij ben met de witte Orca van Jan, net daardoor is de mijne "MOOI GEEL...".


Tot slot...

van links naar rechts: Ronny, Jan, Paul.
foto: toestel Jan, foto gemaakt door Joop.

Vorig weekend reden we een tocht (rond de haven van Gent) ter gelegenheid van de autoloze zondag. Daar waren de 3 Gentse Orca's die actief zijn in de ligfietsersclub aanwezig en toen heb ik gevraagd of het mogelijk was om een foto te maken van de 3 Orca's en hun Orcanen.

woensdag 9 september 2015

Ligfietsers.be BBQ-tocht een visuele impressie

Op 15 augustus werd de jaarlijkse BBQ-tocht in en rond Hamme gereden. Dit werd door Jan reeds besproken. Veel heb ik niet toe te voegen behalve dat ik een visuele impressie heb gemaakt van de opnames. Op aanvraag heb ik deze keer een rustiger montage gemaakt.





maandag 7 september 2015

De Gentse Gordel.

Het eerste weekend van september wordt de Gentse Gordel georganiseerd. Vorig jaar kon ik niet deelnemen, ik lag in de lappenmaand. Maar deze keer zou ik opnieuw gordelen. Een oproep op het ligfietsers forum toonde me dat er dit jaar weinig animo rond deze tocht was. Het is ooit anders geweest, maar het was nu zo. Op het laatst meldde Gert-Jan zich, een ligfietser uit Antwerpen (die ik voorbije zomer 2 keer heb "bezocht"), zodat ik niet alleen moest rijden. 
Aan de start meldde Jan zich ook nog. Maar die kwam me iets brengen, ons uitwuiven, uitleg verschaffen aan de geïnteresseerden.

Samen met Gert-Jan werd besloten om de 100 km rit te maken, een cirkel rond Gent die ons in Zwalm aan de voet van de Vlaamse Ardennen brengt, de hellingen waren er uitgehaald, maar helemaal vlak kan daar niet. De dag begon nat maar toen we klaar waren voor vertrek kwam de zon kijken en pas op het eind van de tocht kwamen de wolken opnieuw dreigen.
Ongeveer 10 km van het eind bleek Gert-Jan lek te staan. 
Met een bewogen gemiddelde van 25 km/u hebben we deftig doorgereden.


Gert-Jan net aangekomen.

Jan mag het uitleggen.

Jan mag het uitleggen.

En... Jan mag het uitleggen.

Biobreak time

Paulatem, letterlijk een paar straten "groot" dorp.

Gert-Jan rijdt lek.

 



Bijna klaar op verder te rijden.

De tombola gaat ff fout.

Tot slot trakteerden we onszelf op een wafel en een pint.

Wat me sterk opviel is dat het op zondag op straat ook behoorlijk druk kan zijn, en dat zelfs dan geen tijd meer is om veilig te rijden. Het agressief rijgedrag viel me wel heel erg op en geduld om veilig in te halen is er ook al niet. Iets wat me de laatste tijd opvalt is dat er eerst begonnen wordt met inhalen en pas daarna gekeken of het wel mogelijk is/was. Gisteren (op zondag) ook verschillende onderbroken inhaalpogingen meegemaakt, zelfs een waarbij een bestelwagen, letterlijk, al naast mij reed en dan alles dichtgooide om opnieuw achter mij in te voegen. Er stond/reed een tegenligger "in de weg".